Soledad contou dunha maneira moi sinxela pero con gran sentimento os contos máis coñecidos de Casares, como a historia de Ana, a nena que máis felicidade esparexía pola súa aldea, pero un día a súa familia decide emigrar para buscar un futuro mellor, entón Carlos queda pensativo, non pode permitir q Ana perda a súa lingua e as aventuras da xente da aldea. Idea un plan en que vaille escribir tódolos feitos tan peculiares que pasan nese lugar: como o día que apareceu unha galiña azul que dicía kokorÓ, e as autoridades querían facerlle dano; ou o día que o peixe do estanque morreu por ser solidario cun paxariño; ou cando Leoncio creou a bomba da felicidade…