Os magos Carlos Tomico e Sara Rodríguez presentaban na Casa da Cultura o espectáculo: A Igualdade non ten truco, ensinando a maiores e pequenos que no mundo da maxia houbo magas que marcaron época e abriron o camiño para futuras profesionais que se desenvolven nos escenarios hoxe en día. Sara e Carlos amenos, simpáticos, conseguiron sorprender ao público con trucos e números orixinais e clásicos e mesmo contaron un conto de princesas e dragóns onde se lles daba a volta ao tradicionais roles de xénero.

Magia en la manga

A igualdade non ten truco

Marabilloso evento no Valadouro, Estrelas no bico, na fronte un cantar, conducido pola polifacética artista Estibaliz Espinosa e acompañada ao piano por Juanma Varela. Estibaliz fixo divulgación científica, contestando as inquedanzas do homo sapiens sobre a súa esencia e sobre o espazo que nos rodea máis alén: Galaxias, constelacións, exoplanetas e estrelas de reminiscencias rosalianas… A ciencia inspira a curiosidade e a literatura de Estibaliz que é beleza reflectida na materia escura que debemos descubrir e alentar. A música encadea este revelador Ler conta Moito cunha voz fascinante, inmensa, cósmica como dixo unha espectadora atenta. Foi un pracer asistirmos a esta divulgación literaria tan necesaria e fermosa.

Érase un neno chamado Enrique que devoraba literalmente todos os contos que atopaba..Ulíaos, pechaba as tapas e trababa as páxinas…así Enrique tiña tantas palabras almacenadas que era o primeiro en contestar á profesora pero despois non lle foi tan ben. O mexunxe de libros que tiña na barriga fíxoo trabucarse e sentiuse tan mal que vomitou esa estraña dieta.

Trémola Teatro

Logo foi o turno de Lola que acompañada dos máis diversos animais atopou un terrorífico monstro que quería facer unha sopa cos seus amiguiños…Os nenos e nenas do Valadouro correron tantas aventuras como os protagonistas de Trémola Teatro: riron, asombraronse, participaron dando ideas e unha chea de imaxinación desbordante…Acabaron bailando a danza do monstro da lagoa. En fin un día divertido e memorable onde soubemos que os libros non hai que comelos…hai que lelos.

O Mago Teto regresou a Valadouro e de novo foi a crónica dun éxito anunciado. Sabiamos que era un dos mellores magos de Galicia e non defraudou a un público familiar, entregado a o espectáculo de Teto, A Maxia dos Contos. Coa maestria do mago, un verdadeiro showman na escea, brillante, detallista, divertido… facendo as delicias de grandes e menores, foi debullando un truco tras outro deixando coa boca aberta ao espectador: aros, cartas, botellas que se multiplican, moedas invisibles, etc. O tempo de espectáculo literalmente voou no patio de butacas culminando a visita cun longo e sonoro aplauso.

Xan Perillán recibe un chamada telefónica que lle di que é o agraciado dun premio dunha viaxe a Pernanbuco. Pero , onde queda …?. Numerosas pericias para poder facer unha maleta sen fondo con matices máxicos, clown e monicreques.

A gran cantidade de público asistente, sobre todo infantil, quedouse abraiado desde o principio da actividade ata o final na que levaron unha sorpresa final.

A través dunha pequena representación, uns investigadores relatan un descubrimento a través da caixa de pandora facendo, ó final , unha rememoración das mulleres que realizaron algún tipo de descubrimento.

O Mago Teto realizou un emocionante e máxico show remontándose a 29 anos atrás cando contemplou un truco de maxia do seu avó que o fascinou e cambiou a súa vida por completo,Divertido, irónico e sempre sorprendente foi debullando un completo repertorio de trucos de naipes, lume, moedas, etc que deixaban coa boca aberta ao público nun rápido resumo de miles de anos de maxia.

Antía Yáñez foi relatando o seu conto A Reconquista aos nenos e nenas asistentes, explicándolles a historia de Lúa e a súa motivadora historia reivindicando un espazo común onde os desexos de todos os nenos/as tiveran cabida e estiveran representados no tempo de lecer do seu cole.

Asimesmo xogou cos máis peques tentando adiviñar animais ocultos nas páxinas do conto de Antía.

Tamén mesturou o seu contacontos coa proxección de videos que reflectian roles distintos aos normalmente asignados a cada xénero.

Esperanza Mara enfiou a narrativa do seu conto coa música sempre presente, A serea Medea quería aprender a cantar e a pesar do seu medo inicial foi collendo valor para conseguir facer real o seu soño. Así apareceron diferentes instrumentos que os nenos tiñan que adiviñar, tamén fixeron coreografías, oíron cantar a un soprano magnífica e pasaron unha hora amena e didáctica.

Casa da Cultura

Esperanza Mara

Edelmiro é un humilde escritor que un día compra unha tinta moi especial que segundo o libreiro convirte o escrito en realidade. Así inicia a historia de Carabranca, unha meniña abandoada pola familia nunha lata de bolachas.  Carabranca apareceu nunha illa onde aprendeu todo o que sabían os nativos, foi atrapada por un barco pirata onde se fixo amiga de todos os piratas menos do capitán. Tamén viviu na cerna dunha fraga onde cultivaba a súa propia horta…en fin mil aventuras ata atopar ao propio Edelmiro que escribia o seu destino.

Iria Pinheiro vai debullando o conto con música, monicreques, sombras chinesas, maquetas e moitas mais manualidades encantadoras que fascinaron aos nenos presentes.